Jan Walraven wordt in Beneden-Leeuwen gezien als een held. Hij zorgde ervoor dat de doodvonnissen, die werden uitgesproken door het standsgerecht vanwege de meistaking in 1943, werden gewijzigd. Aanvankelijk werden tien personen ter dood veroordeeld.
Op het moment van die uitspraak stapte Jan naar voren. “Heren”, zei Jan, “als hier iemand schuldig is ben ik het. Ik heb opdracht gegeven het werk neer te leggen, alleen ik. Deze mensen gaan allemaal vrijuit.” Daarop werden nog slechts vijf mannen ter dood veroordeeld. De andere vijf kregen een tuchthuisstraf.
Uiteindelijk liep het voor bijna al deze mannen slecht af.
Jan Walraven werd met de vier anderen op 5 mei 1943 gefusilleerd in de bossen ten noorden van Arnhem. De vijf mannen die tuchthuisstraf kregen eindigden allemaal in een concentratiekamp en overleefden dat niet. Behalve Piet van Dreumel. Als door een wonder kwam hij, na door de Russen bevrijd te zijn, levend terug.
Jan Walraven was een van de directeuren van de meubelfabriek Walraven&Bevers.
