Dijk 325 – Het huis van weduwe Van Keulen
In huis troffen de Duitsers een zieke vrouw aan. Zij hebben mevrouw van Keulen overgebracht naar het huis van Piet van Os, die in de hoek van de Tesstraat en de Waalbandijk onder aan de dijk woonde. Piet kreeg de boodschap “Krank, krank” te roepen als de Duitsers bij hem kwamen brandstichten, om zo duidelijk te maken dat er een zieke vrouw in huis was. Ze zouden dan zijn huis sparen. En dat is inderdaad ook gebeurd.
Het huis van de weduwe werd echter meedogenloos afgestookt.
Behouden huis Familie Van Geffen
Tonny van Geffen vertelt dat het huis waarin haar familie woonde, niet door de Duitsers is aangestoken.
In het begin van de oorlog woonde in dit huis Hendrik van Gelder samen met zijn vrouw Anna van Emmerloot. In september van 1944 verhuisden zij naar de Bonderweg, omdat daar een huis vrijkwam, waarin Hendrik recht van wonen had. Veertien dagen vóór de dijkbrand betrok het echtpaar van Geffen-van Gelder het huis aan de Waalbandijk.
Vader was zichtbaar vermoeid van de verhuizing. Hij was bleek en had zijn baard laten staan. Hij oogde bepaald niet fit. Juist was Stef geboren. Dus men had de zorg voor een pasgeboren kind.
Toen op 6 oktober de Duitsers het huis binnenvielen, bevalen zij het gezin het huis te verlaten. Moeder maakte duidelijk, dat zoiets echt niet mogelijk was. Ze wees naar haar man en gaf te kennen dat hij ziek was. Ze liet daarnaast de Duitsers weten dat ze nog maar even geleden bevallen was en toonde het babytje. Ze duwde het kind in de handen van een verbouwereerde Duitse soldaat. De man was vervuld van medelijden en beschreef het hele gebeuren aan de Duitse officier die juist binnenkwam. De officier overzag de schrijnende situatie en schreeuwde: “Bleiben!”
Daarop vertrokken de brandstichters en lieten het huis en de familie ongemoeid.
Toen de Duitsers verder waren getrokken en vader en moeder het huis van beide buren in lichterlaaie zagen staan, besloten ze toch te vertrekken. Het werd te gevaarlijk. Er zat niets anders op: Vluchten! Weg van de dijk!
Ze landden eerst aan in de Tesstraat bij de familie Soetekouw (familie van de vrouw van Jan van Lent). Daar kregen ze wat te drinken. Daarna vluchtten ze verder en kwamen uiteindelijk aan bij familie op de Bonderweg.
Gedurende de rest van de oorlog vindt de familie onderdak in Alphen.
Ze keren nooit meer terug naar het huis aan de Waalbandijk