Johan en Antonia Kloosterman-de Ruiter bewoonden deze boerderij met hun kinderen.

Zoon Johan was ten tijde van de brand 16 jaar. Hij heeft dus de brand heel bewust meegemaakt.
Zijn kinderen hebben hem nooit over de brand horen spreken. Heeft hij er niet over kunnen praten? Heeft hij de nare gebeurtenissen van 6 oktober 1944 verdrongen? Het moet een ontzettende ramp voor dit gezin geweest zijn. Drie gebouwen brandden af.

Vader Johan hield varkens, schapen en paarden. De kinderen weten ook niet te vertellen wat er met die dieren is gebeurd. Heeft vader Johan nog de kans gehad zijn dieren in veiligheid te brengen?
Johan had een echt gemengd bedrijf.
Hij teelde ook groente en fruit, getuige zijn “erkenningsbewijs”.

Nog lange tijd is aan de voet van de dijk de put van de boerderij zichtbaar geweest, maar met de dijkverzwaring zijn ook die laatste resten verdwenen.

De familie heeft een tijd in een noodwoning gewoond.
Later, in de jaren vijftig,  hebben zij richting van Heemstraweg een nieuwe boerderij gebouwd tussen Waterstraat en Brouwersstraat in.

De familie bewaart met zorg het enige bewijs van het feit, dat zij vroeger een fruitbedrijf hadden, namelijk een fruitkratje met opdruk:  Kloosterman.