Has wilde zijn huis niet uit, ondanks dat de Duitsers hem met de dood bedreigden, als hij geen gehoor gaf aan hun ultimatum: binnen een paar minuten het huis verlaten anders zouden ze hem neerschieten.

Met geweld hebben zijn vrouw en twee tantes hem achter uit het huis gesleept. Ton, die nog een baby was, werd in de haast op zijn kop in de kinderwagen gezet. Tijdens de vlucht die hierop volgde was hij bijna gestikt. Door de boomgaard achter boomkweker van Ooijen langs richting landbouwschool kwam de familie in de Waterstraat uit. Vervolgens zochten zij een veilig heenkomen bij familie op de hoek Trambaan en Waterstraat.

Het huis brandde af tot de kelderverdieping.

Schuin achter dit huis stond een schuurtje, dat eigendom was van de buren, de familie van Keulen. Dat is behouden gebleven. Dat schuurtje is na de oorlog verbouwd tot noodwoning, waar de familie van Oijen introk. In 1954 werd deze noodwoning betrokken door Wim Janssen met zijn familie. Op de plaats van het voormalig huis van Van Oijen was een kelderruimte bewaard gebleven. Het betonnen plafond was nog zichtbaar. Na de oorlog is deze ruimte als stal gebruikt.  Janssen had er later een werkplaats in.